Valiezenstress 

Ik begin al stilaan te dromen van het moment waarop ik mijn koffers moet beginnen maken. Het angstzweet breekt me dan net niet uit, want wat neem je in hemelsnaam mee als je voor 3 maanden van huis weg bent? 

Lijstjes. Lijstjes overal. Lijstjes met naderende deadlines. Lijstjes met dingen die ik nog wil doen voor ik vertrek. Lijstjes met dingen die ik zeker niet mag vergeten. Da's een korte samenvatting van hoe mijn bureau er momenteel uitziet. 

Een andere korte samenvatting van mijn leven momenteel is "nog zo veel te doen en nog zo weinig tijd". Mijn stagemap moet nog binnen, ik moet nog verder werken aan mijn bachelorproef, en er moeten nog een heel groot aantal taken nagelezen en ingeleverd worden. Soms denk ik "komaan Hanne, ge hebt nog 6 weken!". Andere momenten denk ik "allee,  Hanne, doe eens voort! Nog maar 6 weken!". Ik vertrek op 4 januari, een dag die er veel sneller zal zijn dan ik me nu kan inbeelden. So much to do, so little time! 

Ik nam afgelopen weekend afscheid van mensen die ik pas terug zal zien als mijn avontuur er op zit. Ik moest even slikken, het duurt namelijk nog 5 maanden voor het april is. Dat lijkt nu onwezenlijk lang. 

Maar ik zou mezelf niet zijn als ik me niet al aan het voorbereiden was op mogelijke momenten van heimwee. Ik ben namelijk een boekje aan het aanleggen met tekstjes van vrienden en familie. Als ik dan op een avond huilend achter mijn bureautje zou zitten, heb ik iets om te lezen en dan voel ik me hopelijk net een tikkeltje dichter bij huis. Als je nog geen idee hebt over welk boekje ik het heb, dan komt het hoogstwaarschijnlijk jouw richting nog uit! Ik hou mezelf alvast het volgende voor: gaat het leuk zijn? Ja. Gaat het een avontuur zijn? Ja. Gaat het soms moeilijk zijn? Oh, hell yes. Is het oké om soms eens niet oké te zijn? Ja. Heb ik er zin in? JA! 

Nog 6 weken, het aftellen is officieel begonnen! 

xo H.