Time to say goodbye ...

Het is gedaan, de drie maanden zitten erop. Tijd om terug naar huis te gaan. 

De afgelopen week is de vraag "en, blij om terug naar huis te gaan?" enorm vaak gesteld. En ik denk dat ik iedereen teleur moet stellen, want het antwoord op die vraag is "nee". Het liefst van al, zou ik alles en iedereen die ik hier leerde kennen, meenemen naar huis, maar dat gaat jammer genoeg niet. En aan alle mooie liedjes komt een eind, dus pakte ik de afgelopen dagen flink mijn koffer in. 

Mijn tijd in Belfast was onvergetelijk. Ik heb me hier rotgeamuseerd en veel bijgeleerd. Dingen over het onderwijs, over de cultuur én dingen over mezelf. Ik kom een stuk wijzer terug naar België, zoveel is zeker! 

Hoewel afscheid nemen nooit fijn is, heb ik geprobeerd er het beste van te maken. Vandaag zijn alle Erasmus-studenten (of toch degenen die niet naar huis zijn voor de Paasvakantie) komen brunchen en we hebben allemaal nog eens goed bijgepraat. 

Van Carla kreeg ik sinds gisterenavond allemaal kleine briefjes met opdrachten op. Ik moest codes ontcijferen, een Disney-quiz oplossen, ... en elke keer ik een opdracht volbracht kreeg ik een klein pakje. Ik kom naar huis met een rugzak vol kleine dingen met enorm veel betekenis. Ik maakte voor haar een goodiebag vol spullen die ze kan gebruiken mocht ze me te hard missen. 

Van Juno kreeg ik een supermooie bladwijzer en een prachtige tekening! Van Carol kreeg ik een tekening met een prachtige brief bij. 

Morgen wordt weer een moeilijke dag en ik ben er zeker van dat er traantjes gaan rollen. Maar op het einde van dit avontuur kan ik me maar een vraag stellen: "How lucky am I to have something that makes saying goodbye so hard?".